Մուշեղ Հովսեփյանը հաշմանդամություն ունեցող մարդկանց մասին խոսելիս հաճախ է օգտագործում «տեսանելի» ու «անտեսանելի» բնութագրումները։ Մեդիան է տեսանելի դարձնում խնդիրները և մեդիան էլ դրանք ուղարկում է ստվեր՝ հետնաբեմ։
Մեծ հաշվով՝ լրատվամիջոցներում իներցիայով շարունակվող կարծրատիպային նյութերը թույլ չեն տալիս, որ ճանաչելի դառնան այն քաղաքացիները, որոնք բնավ էլ երջանիկ ավարտով ռեպորտաժների հերոս չեն։ Ընդհանրապես հերոս չեն՝ ո՛չ զոհ, ո՛չ մաքառող։ Ինչպես մենք բոլորս։
Մուշեղ Հովսեփյանը «Հաշմանդամություն ունեցող անձանց իրավունքների օրակարգ» Հ/Կ նախագահն է և համակարգում է ներառական-իրավական բարեփոխումների կոալիցիան, որը միավորում է ոլորտի 14 կազմակերպություններ։
Նրա դիտարկումները Հանրային հեռուստատեսությունից սկսած, ՏիկՏոկով վերջացրած, շատ հետաքրքիր մտորումների առիթ են։
Շատ է ասվում, որ պետք է փոխել հասարակության վերաբերմունքը սահմանափակ կարողություններով մարդկանց հանդեպ։ Դա՞ է առաջնային նպատակը։
Իրականում հասարարական մտածողության փոփոխություններ կան և մեդիայում էլ դրանք նկատելի են, բայց հաշմանդամություն ունեցող ոչ բոլոր խմբերի նկատմամբ։ Կան խմբեր, որոնք ինչպես նախկինում, այնպես էլ հիմա ներկայացվում են կարծրատիպերով։
Ամբողջական տարբերակը՝ այստեղ։